Buiten onze grenzen woedt de storm voort
Para lá das nossas fronteiras o temporal continua a rugir
Rua Pedro Dias 1 Lisboa, 1999
In een vervallen leegstaand huis in het centrum van Lissabon presenteer ik in een duistere kamer foto’s van een bewerking van één van de iconen van de 17e eeuwse Hollandse schilderkunst; ‘Het meisje met de parel’ van Johannes Ver-meer. In de ruimte hangt rondom een doorlopende rij van 70 foto’s van het meisjes-portret [13x18cm]: een telkens herhaald, veranderend, vervormd, verwrongen gezicht. De bezoeker wordt, als hij de verduisterde ruimte betreedt uitgenodigd om een zaklamp te gebruiken om de portretten één voor één te belichten en te bekijken. Op een gegeven moment zal de tekst (geslepen letters in perspex) Para lá das nossas fron-teiras o temporal continua a rugir. [Buiten onze grenzen woedt de storm voort.] tegenkomen, waarvan de letters als een schaduw op de muur verschijnen.
In een vervallen leegstaand huis in het centrum van Lissabon presenteer ik in een duistere kamer foto’s van een bewerking van één van de iconen van de 17e eeuwse Hollandse schilderkunst; ‘Het meisje met de parel’ van Johannes Ver-meer. In de ruimte hangt rondom een doorlopende rij van 70 foto’s van het meisjes-portret [13x18cm]: een telkens herhaald, veranderend, vervormd, verwrongen gezicht. De bezoeker wordt, als hij de verduisterde ruimte betreedt uitgenodigd om een zaklamp te gebruiken om de portretten één voor één te belichten en te bekijken. Op een gegeven moment zal de tekst (geslepen letters in perspex) Para lá das nossas fron-teiras o temporal continua a rugir. [Buiten onze grenzen woedt de storm voort.] tegenkomen, waarvan de letters als een schaduw op de muur verschijnen.
