Exploded view
Exploded View 2
1998, Artis Den Bosch
Exploded View is een term uit de architectuur en betekent ‘opengewerkte tekening’: alle zijden van een ruimte of voorwerp zijn binnen een tekening zichtbaar.
In de tentoonstelling Exploded View 2 nodigden Louise Schouwenberg en Marianne Theunissen twintig kunstenaars uit, afkomstig uit uiteenlopende hoeken van de beeldende kunst. De kunstenaars werd gevraagd om een beeld neer te zetten van hun werk, waarbij de realiteit van hun beeldende werk impliciet of expliciet aan de orde wordt gesteld.
In mijn werk getiteld ‘Schets voor een atelier met zeven ramen en zeven tafels’ wordt de exploded view gerealiseerd door middel van fotografie en het integreren van de omgeving door gebruik te maken van een spiegel. Hierdoor is het werk vanuit verschillende hoeken zichtbaar en wordt van drie-dimensionaal twee-dimensionaal en omgekeerd. Dit werk schept een spanningsveld voor de toeschouwer en roept daarmee vragen op over de relatie beeld en afbeelding, over verhouding tussen alledaagse dingen en ‘kunst’- dingen, over de vraag hoeveel en welke specifieke ruimte een voorwerp nodig heeft om op waarde te kunnen worden geschat en over wat de toeschouwer uiteindelijk zal bijblijven; het kunstwerk of het mentale plaatje.
1998, Artis Den Bosch
Exploded View is een term uit de architectuur en betekent ‘opengewerkte tekening’: alle zijden van een ruimte of voorwerp zijn binnen een tekening zichtbaar.
In de tentoonstelling Exploded View 2 nodigden Louise Schouwenberg en Marianne Theunissen twintig kunstenaars uit, afkomstig uit uiteenlopende hoeken van de beeldende kunst. De kunstenaars werd gevraagd om een beeld neer te zetten van hun werk, waarbij de realiteit van hun beeldende werk impliciet of expliciet aan de orde wordt gesteld.
In mijn werk getiteld ‘Schets voor een atelier met zeven ramen en zeven tafels’ wordt de exploded view gerealiseerd door middel van fotografie en het integreren van de omgeving door gebruik te maken van een spiegel. Hierdoor is het werk vanuit verschillende hoeken zichtbaar en wordt van drie-dimensionaal twee-dimensionaal en omgekeerd. Dit werk schept een spanningsveld voor de toeschouwer en roept daarmee vragen op over de relatie beeld en afbeelding, over verhouding tussen alledaagse dingen en ‘kunst’- dingen, over de vraag hoeveel en welke specifieke ruimte een voorwerp nodig heeft om op waarde te kunnen worden geschat en over wat de toeschouwer uiteindelijk zal bijblijven; het kunstwerk of het mentale plaatje.