een ander leven
video
een ander leven
Teksten, woorden en zinnen zijn een belangrijke inspiratiebron voor/in mijn werk. Woorden gezegd, geschreven… roepen beelden op of de beelden roepen woorden op.
Zoals ik in mijn foto’s inzoom op de werkelijkheid, zo doe ik dat ook in teksten, verhalen en gedichten. Het kan zijn dat ik gecharmeerd word door een specifieke letter of een onderwerp. Of het is de opmaak in combinatie met het lettertype die mij aanspreken, zoals dat in het boek dat ik gebruik voor dit project het geval is.
Maar het kunnen ook foto’s en andere afbeeldingen zijn die mij ‘uitnodigen’ delen weg te halen. Voor de Fotobiënnale in 1992 maakte ik een serie fotowerken waarin ik zwarte Japanse inkt gebruikte om delen uit afbeeldingen te isoleren. Na deze zwarte periode werd de inkt vervangen door witte tipp-ex.
Het werken met tipp-ex in bestaande teksten en afbeeldingen is een soort van monnikenwerk waarin ik a.h.w. mijn plaats bepaal binnen de tijd en de dingen die gebeuren. Al doende wordt zichtbaar wat ik denk en voel. Het geeft ruimte voor bezinning en reflectie. Mijn ogen dwalen over de tekst en zoomen in op bepaalde woorden en zinnen die ‘mogen’ blijven. De woorden en zinnen overblijven worden met elkaar verbonden door de witte tipp-ex lijnen waar de oorspronkelijke tekst doorheen schijnt. Zo ontstaat er een evenwicht in het totaalbeeld. Er wordt een wereld opgeroepen waarin een onbestemd persoon de ‘hoofdrol’ speelt.
Teksten, woorden en zinnen zijn een belangrijke inspiratiebron voor/in mijn werk. Woorden gezegd, geschreven… roepen beelden op of de beelden roepen woorden op.
Zoals ik in mijn foto’s inzoom op de werkelijkheid, zo doe ik dat ook in teksten, verhalen en gedichten. Het kan zijn dat ik gecharmeerd word door een specifieke letter of een onderwerp. Of het is de opmaak in combinatie met het lettertype die mij aanspreken, zoals dat in het boek dat ik gebruik voor dit project het geval is.
Maar het kunnen ook foto’s en andere afbeeldingen zijn die mij ‘uitnodigen’ delen weg te halen. Voor de Fotobiënnale in 1992 maakte ik een serie fotowerken waarin ik zwarte Japanse inkt gebruikte om delen uit afbeeldingen te isoleren. Na deze zwarte periode werd de inkt vervangen door witte tipp-ex.
Het werken met tipp-ex in bestaande teksten en afbeeldingen is een soort van monnikenwerk waarin ik a.h.w. mijn plaats bepaal binnen de tijd en de dingen die gebeuren. Al doende wordt zichtbaar wat ik denk en voel. Het geeft ruimte voor bezinning en reflectie. Mijn ogen dwalen over de tekst en zoomen in op bepaalde woorden en zinnen die ‘mogen’ blijven. De woorden en zinnen overblijven worden met elkaar verbonden door de witte tipp-ex lijnen waar de oorspronkelijke tekst doorheen schijnt. Zo ontstaat er een evenwicht in het totaalbeeld. Er wordt een wereld opgeroepen waarin een onbestemd persoon de ‘hoofdrol’ speelt.